no right click


Monday, November 7, 2011

Precious Love: ตราบาปรักอสูร

สงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 
ห้ามผู้ใดละเมิดไม่ว่าการลอกเลียนดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่และโดยอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
***************************************
เขา...อนรรฆวี...ถูกปลูกฝังให้แค้น แผนชั่วบังเกิด ประทับแน่นเป็นตราบาปอยู่ในใจ  
เธอ...กชมน...สาวน้อยผู้น่าสงสาร ผู้ถูกกระทำอยู่ตลอดเวลา จะมีสักวันไหมที่จะเป็นทีของเธอ 
   
เขา... บุญรักษา...หนุ่มใต้ตัวดำ ชื่อก็บุญ ใจก็บุญตามชื่อ...
เธอ....เพียงขวัญ...สาวใต้ตาโต โลว์โซ แต่ไม่โลว์น้ำใจ...
   

เขา..ติณณภพ..พ่อเลี้ยงคนดี เป็นที่หมายปองของสาวไปทั่ว หากไม่อาจเหลือใจไปให้ใคร ยกเว้นเขา      เขา...ยศนนท์....ผู้ช่วยคนเก่ง เพราะรัก จึงยอมทำและยอมเป็นทุกอย่างได้เพื่อเขา...

  เจอกับพี่เสือและหนูบัว หลังตายักษ์กับหนูเป็ดนะคะ 

Wednesday, August 10, 2011

ตอนที่ 9. A Passionate Agreement I: บ่วงเสน่หา สัญญาสวาท 1 -- 140%


ลบแล้วจ้าาาาาาาา


และไรเตอร์ไม่เคยส่งเมลล์ให้ใครค่ะ รออ่านตอนเป็นรูปเล่มนะคะ 

Sunday, August 7, 2011

ตอนที่ 8. Irrefutable Evidence: หลักฐานมัดตัว คนมั่วมัดใจ -- 85.99%

เต็มๆ ไปอ่านได้ที่นี่ค่ะ 

นึกว่าตบฉันแล้วจะเดินหนีไปง่ายๆ หรือไง
ชายหนุ่มถามเสียงลอดไรฟัน นัยน์ตาคมทอแสงวาวโรจน์แรงกล้า แขนแข็งแรงก็รัดร่างเล็กแสนนุ่มนิ่มของอีกฝ่ายจนแทบหักเป็นสองท่อน
ปล่อยนะ จะทำอะไร
คนที่โดนงูยักษ์รัดถามอย่างประหวั่นพรั่นพรึง อยากดิ้นหนี แต่งูใหญ่แสนโกรธเกรี้ยวและดูเหมือนจะหิวโซก็รัดร่างเล็กเอาไว้แน่นเหลือเกิน...
เธอมาตบสั่งสอนฉัน ฉันก็ต้องสั่งสอนเธอกลับ
น้ำเสียงทุ้มหมายมั่น ใบหน้าคมก็โน้มลงมาต่ำจนเธอต้องเบือนหน้าหนี เพราะลมหายใจอุ่นกรุ่นที่เป่ารดแก้มนั้นกำลังทำให้เรี่ยวแรงเธอหดหายไปอย่างง่ายดายเหลือเกิน
...แต่ฉันเป็นผู้ชาย ไม่ทำร้ายร่างกายผู้หญิง ฉันจึงต้องใช้วิธี จูบสั่งสอนแทน
คาร์รีมสาธยายราวกับอยู่ในสภาวะอารมณ์ดี ทว่าหัวใจร้อนราวกับมีกองเพลิงสุมอยู่ นัยน์ตาคมทอประกายหิวกระหายก็จ้องเขม็งตรงกลีบปากอิ่มที่ถูกขบเข้าหากันไม่วางตา พร้อมกับต้องพยายมลดอารมณ์ตัวเองลง ไม่งั้นปากสวยๆ ที่เขารู้ว่าหอมหวานเพียงใดจะได้ช้ำไปเสียเปล่าๆ
อย่าเอาปากเน่าๆ มาจูบฉันนะ โอ๊ย ฉันเจ็บนะ...

Friday, July 22, 2011

ตอนที่ 5. The Perfect Revenge: ไฟพิศวาส เพลิงปรารถนา --- 60%

ตอนที่ 5. The Perfect Revenge: ไฟพิศวาส เพลิงปรารถนา

ลบแล้วจ้าาาาาาาา


และไรเตอร์ไม่เคยส่งเมลล์ให้ใครค่ะ รออ่านตอนเป็นรูปเล่มนะคะ 

Friday, July 15, 2011

ตอนที่ 3. Suspicious Behavior II: เริ่มงาน บานปลาย กลายพันธุ์ ผันแปร-- 109.99%

ตอนที่ 3. Suspicious Behavior II:  เริ่มงาน บานปลาย กลายพันธุ์ ผันแปร



“ตายๆ สายไปห้านาทีแล้ว”
รินรดาบ่นระงมอย่างเป็นกังวลอารมณ์ของคนหน้ายักษ์ พลางซอยเท้าเร็วๆ มุ่งหน้าไปห้องทำงานสุดหรูของเจ้านายร่างใหญ่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อไปรายงานตัวทุกๆ สามชั่วโมงตามที่ได้คำสั่งมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว และเธอก็ทำตามได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องทั้งหน้าที่รายงานตัวและหน้าที่ประจำของตัวเอง
รวมทั้งงานสปายของเธอด้วย ยิ่งได้เจอเขาบ่อยได้เท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเก็บข้อมูลของเขาได้มากเท่านั้น
หน้าที่ของเธอก็ไม่มีอะไรมาก เพียงแค่คอยตามสืบพฤติกรรมของคุณชายคาร์รีม ว่าเขาออกไปไหนกับสาวคนไหนบ้าง หรือพาสาวที่ไหนมามั่วอยู่ที่ทำงานบ้าง
และเขาก็มั่ว...อย่างที่เธอเคยว่าเขาไว้จริงๆ เพราะนอกจากสองสาวที่เธอเคยเจอแล้ว เมื่ออาทิตย์ก่อนเขาก็ควงอยู่กับแหม่มมะกันราเชล ส่วนเมื่อวาน สาวที่เขาหิ้วมาที่นี่ด้วยกลับเป็นสาวหมวยขาวอึ๋มจากแดนโสม วันนี้จะเป็นใครเธอก็ไม่อาจคาดเดาในความมักมากมากรักของเขาได้
ไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงทั้งหลายทนยอมเป็นเพียงแค่คู่นอนของเขาได้ยังไงกัน
ที่สำคัญ ตาลุงนั่นคิดจะเอาคนบ้ากามไปแต่งงานกับลูกสาวตัวเองทำไมก็ไม่รู้ ไม่กลัวลูกสาวตัวเองจะช้ำใจตายหรือไง...
รินรดาวิจารณ์เจ้านายทั้งสองคนของเธอพลางซอยเท้าอย่างเร็ว และด้วยความเร่งรีบและเคยชิน รินรดาที่พอเคาะประตูหน้าห้องปุ๊บก็เปิดประตูห้องเข้าไปปั๊บ แล้วร่างเล็กที่โผล่พรวดพราดเข้ามาก็ต้องยืนแน่นิ่งแข็งทื่อกับภาพที่ปรากฏตรงหน้า

Love Deception: บ่วงเสน่หา มารยาซาตาน

เขา... คาร์รีม... ผู้หญิงคือของเล่นยามเหงา และเขาไม่คิดเก็บใครไว้ทำพันธุ์
เธอ... รินรดา... สาวห้าวที่ต้องตกอยู่ในบ่วงเสน่หาของคนตัณหากลับ



เขา...จามาล... หนุ่มลึกลับ ทำตัวมีเงื่อนงำ ชอกช้ำใจเพราะตัวเอง
เธอ... ลาติฟาห์...สาวสวยผู้ตกอยู่ในบ่วงเสน่หาของคนเจ้ามารยา


Friday, May 20, 2011

ตอนที่ 9. The Aftermath I: ผลพวง ห่วงใย พาทรมาน

ตอนที่ 9. The Aftermath I: ผลพวง ห่วงใย พาทรมาน

นี่ลูกชายกับลูกสะใภ้ฉันยังไม่ลงมากันอีกรึ
เสียงคุณหญิงอรวราซึ่งนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่เพียงลำพังเอ่ยถามวันเพ็ญ ซึ่งยืนให้บริการอยู่ใกล้ๆ และมันก็เข้าทางแม่บ้านสาวยิ่งนัก เพราะสายโด่งป่านนี้แล้ว ยังไม่เห็นทั้งนายเหมืองและนังมุกตาภา
วันเพ็ญอยู่ในอาการเคียดแค้นสุมอกมาเป็นเวลาเกือบเดือน เพราะหล่อนไม่อาจเข้าถึงตัวนายเหมืองที่รักได้ ตั้งแต่มีหัวหอกมานั่งเป็นก้างชิ้นโต และหล่อนดีใจจนแทบจะปิดไม่มิด เมื่อคุณหญิงอรวรากำลังจะเดินทางกลับไปกรุงเทพวันนี้ แล้วหล่อนก็จะได้เริ่มแผนกำจัดมารขวางใจของหล่อนให้พ้นทางต่อ
ยังเลยค่ะ งั้นเพ็ญไปดูให้นะคะ ไม่รู้จะไม่สบายเป็นอะไรกันหรือเปล่า
หล่อนตอบอย่างบ่าวที่ดี พลางปรี่ตรงไปยังบันได ทว่าน้ำเสียงดั่งนางพญาก็ดังห้ามไว้
ไม่ต้องหรอก หล่อนจะเข้าไปขัดเวลาความสุขของผัวเมียเขาทำไม ป่านนี้อาจจะกำลังผลิตหลานให้ฉันอุ้มอยู่ก็ได้
คนอยากได้หลานสะกัดเอาไว้ ไม่ใช่แค่ต้องการห้ามเท่านั้น แต่มันคือคำเตือนเป็นนัยๆ จากคนที่รู้ตื้นลึกหนาบางอย่างท่าน ทำไมท่านจะดูไม่ออกว่าแม่วันเพ็ญนั่นหวังจะเป็นใหญ่เพียงใด แต่ของอย่างนี้ มันไม่มีวันเกิดขึ้นแน่ และท่านจะต้องเตือนพวกหวังใหญ่ ว่าอย่าได้คิดไปไกลเกินเอื้อม
หล่อนเป็นแค่บ่าว ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องมุ้งหมอนเจ้านายเขาหรอก

ตอนที่ 8. Love or Lust: เมาพิษรัก พิศวาสร้อน

ตอนที่ 8. Love or Lust: เมาพิษรัก พิศวาสร้อน

วันเสาร์ต่อมา งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสขนาดย่อมๆ ก็ถูกจัดขึ้นตรงบริเวณลานหน้าบ้าน และมันเป็นไปตามคำของเมืองแมนทุกอย่าง นอกจากข้าวปลาอาหารที่มีครบครันแล้ว ยังมีคณะหนังตะลุงและโนราห์ชื่อดังมาเล่นให้ชาวบ้านและคนงานประจำเหมืองได้ดูกันอย่างสนุกสนานเปรมปรีดิ์
มีความสุขกันถ้วนหน้าทั้งผู้มาร่วมงาน รวมทั้งเจ้าภาพอย่างคุณหญิงอรวราและมุกตาภาผู้เป็นเจ้าสาว
ยกเว้นเจ้าบ่าวของงาน ซึ่งนั่งเงียบ ไม่พูดไม่จากับใคร และกระดกเหล้าเข้าปากราวกับน้ำเปล่า...
มุกตาภาลอบสังเกตอาการสามีที่มีท่าทีเปลี่ยนไปตั้งแต่ช่วงเย็น เขาเงียบ ขรึม และไม่พูดอะไรกับเธอสักคำ ปกติเขาก็ชอบทำหน้าตาเครียดขรึม แต่มันไม่ใช่อย่างที่เขาแสดงอยู่ในขณะนี้ เพราะเขาดูเหมือนคนอมทุกข์ หรือกำลังคิดอะไรอย่างหนัก โดยไม่คิดสนใจสิ่งรอบข้างเลยสักนิด
จนเมื่อเวลาล่วงเลย แขกเหรื่อที่มาร่วมงานเริ่มเบาบาง หนังตะลุงโนราห์ปิดโรงเลิกเล่น และหนังตาของเธอก็เริ่มหนักอึ้ง มุกตาภาจึงเดินไปลาสามีเพื่อขึ้นไปพักผ่อนตามคุณหญิงอรวราซึ่งหนีไปก่อนหน้าแล้ว
มุกขอตัวก่อนนะคะคุณเอิร์ธ เธอเดินเข้าไปบอกสามีซึ่งนั่งทำหน้าเครียดอยู่กับสมาชิกในวงเหล้าของเขา
ทว่าดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจกับคำบอกกล่าวของเธอสักนิด มุกตาภาจึงได้แต่เดินขมวดคิ้วขึ้นไปนอนตามลำพัง ปล่อยให้สามีนั่งสังสรรค์กับคนงานอีกจำนวนนึง ซึ่งยังตั้งวงดื่มเหล้ายาที่มีให้บริการอย่างมากมายหลากหลายชนิด ชนิดที่ดื่มกันทั้งคืนก็ไม่หมด

อิศม์เดชยกเครื่องดื่มมึนเมากรอกผ่านเรียวปากแดงได้รูปแก้วแล้วแก้วเล่า โดยไม่สนใจว่านี้คืองานเลี้ยงฉลองสมรสของตัวเองเลยสักนิด ไม่สนใจผู้คนที่มาร่วมงาน ไม่สนใจเพื่อนนั่งร่วมวง และไม่สนใจภรรยาที่โดนทิ้งให้นั่งหง่าวอยู่กับวงของสาวๆ ในเหมือง
ชายหนุ่มดื่มหนักราวกับคนที่ต้องการดื่มเพื่อให้ลืมอะไรสักอย่าง
ทว่าภาพที่ต้องการจะลืม... มันกลับปรากฏเด่นชัด ยิ่งมีปริมาณแอลกอฮอล์ในตัวมากเท่าใด หูของเขาก็ได้ยินแต่น้ำเสียงหวานที่เขาคุ้นเคยมาช้านานดังชัดเจนขึ้นเท่านั้น
นั่นเพราะอิศม์เดชเฝ้าวนเวียนคิดถึงคำขอคืนดีของซาแมนต้า ภรรยาเก่าที่หอบผ้าหอบผ่อนรวมทั้งลูกสาวตัวน้อยวัยไม่ถึงขวบหนีเขาไปเมื่อห้าปีก่อน และเพิ่งโทรมาหาเขาก่อนหน้าที่เขาจะเดินออกมาร่วมงานเลี้ยงพอดี แล้วมันก็เป็นสาเหตุใหญ่ให้เขาดื่มเหล้าจนเมาหัวราน้ำอยู่ในขณะนี้
ไม่ว่าเสียงเพลงจะดังขนาดไหน เสียงผู้คนจะเซ็งแซ่เพียงใด อิศม์เดชไม่ได้ยิน...
สิ่งที่ดังก้องอยู่ในหูของเขาคือถ้อยคำเจือสะอื้นที่เขาเพิ่งได้ยินจากปากภรรยาเก่าเท่านั้น
เอิร์ธคะ แซมขอโทษ แซมผิดเอง แซมรักคุณ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยคะ

ตอนที่ 7. Bedroom Thrill: ผักชีโรยหน้า พาเมียเข้าหอ

ตอนที่ 7. Bedroom Thrill: ผักชีโรยหน้า พาเมียเข้าหอ

วันนี้ย้ายเข้าไปอยู่ห้องฉันด้วย
นั่นเป็นคำสั่งสั้นๆ จากสามีในนาม แต่มันทำให้หัวใจมุกตาภาเต้นกระหน่ำรัวเร็วราวกับนั่งรถไฟเหาะตีลังกาอยู่เป็นนาน...
คนเจ้าอำนาจบาตรใหญ่ทิ้งท้ายไว้ที่โต๊ะอาหาร ก่อนเข้าไปทำงานในเหมืองตามปกติ มุกตาภาได้แต่มองตามหลังอย่างคับแค้นใจ เขาเห็นเธอเป็นอะไร วันก่อนยังระเริงรักอยู่กับแม่บ้านวันเพ็ญอยู่เลย วันนี้จะเรียกหาตัวเธอให้ไปบริการ
หัวเด็ดตีนขาด เธอก็ไม่ยอม...
ไม่ใช่แค่นั้น เขายังด่าสาดเสียเทเสียว่าเธอสกปรก จนเขาไม่คิดอยากจะแตะต้อง แล้วตอนนี้หวังจะมากลืนน้ำลายตัวเองน่ะหรือ ไม่มีทาง...
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ตลาดนัดครานั้น มุกตาภาก็ทำตัวห่างเหิน หมางเมินกับสามีมาตลอด หลบได้เป็นหลบ หลบไม่พ้นก็พูดเท่าที่จำเป็น ส่วนตัวเขาก็เองก็ไม่ได้มีทีท่าอยากจะเสวนากับเธอเท่าใดนัก ที่สำคัญไม่เคยคิดจะพูดดีๆ หรือแม้แต่เอ่ยคำขอโทษกับเธอสักคำ และนี่ก็จะครบสองอาทิตย์แล้ว สถานการณ์ระหว่างทั้งสองก็ยังไม่ดีขึ้น...

Wednesday, May 18, 2011

ตอนที่ 6. The Jealousy: หวง ห่วง หึง (โหด)

ตอนที่ 6. The Jealousy: หวง ห่วง หึง (โหด)

ขนมครกนี่ขายยังไงคะ... ข้าวเหนียวสังขยาอันนี้ล่ะคะ...แล้วฝรั่งกิโลละเท่าไหร่คะ ...มะม่วงละคะ...อูย ชมพู่ก็น่าทาน...
และอีกหลากหลายคำถามที่มุกตาภาพูดคุยสอบถามจากพ่อค้าแม่ขายไปตลอดทางที่เธอเดินผ่าน เห็นอะไรน่ากินเธอก็ซื้อไว้เต็มไม้เต็มมือ บางอย่างก็ตั้งใจจะซื้อไปฝากคนที่เหมือง จนมือเล็กๆ นั้นแทบจะรับเอาไว้ไม่ไหวแล้ว
มุกตาภาเดินเลือกจับจ่ายซื้อของกินของใช้อย่างเพลิดเพลิน สองขาเล็กยังเดินตรงไปข้างหน้าอย่างไม่มีหยุด จนไปถึงท้ายๆ ตลาด ซึ่งผู้คนก็เริ่มเบาบางลง ร้านค้าก็น้อยลง เธอจึงหันหลังเพื่อกลับไปหาเมืองแมนและภรณ์ทิพย์ที่ร้านข้าวต้มตรงด้านหน้าตลาดนัดนี้
ทว่าจังหวะการเดินของเธอก็สะดุดลง เมื่อมีชายรูปร่างสูง ติดไปทางหนาเทอะทะมายืนขวางทางตรงหน้า และเธอก็เดินชนร่างใหญ่นั้นเข้าอย่างจัง จนเกือบล้มหงายหลัง
ขอโทษค่ะ มุกตาภาเงยหน้าขึ้นบอกอย่างรู้สึกผิด เพราะมัวแต่เดินดูของ ไม่ยอมดูทาง
ทว่าเมื่อได้เห็นหน้าคนตรงหน้าชัดๆ และสายตาคมโลมเลียไปตามเรือนร่างของเธอ  หญิงสาวก็รีบเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อเดินหนีไปให้ไกลๆ แต่ไม่ว่าเธอจะก้าวหลบไปทางซ้ายหรือขวา เขาก็จะก้าวตามมาดักเธอเอาไว้ทุกครั้ง
มิหนำซ้ำด้านหลังร่างใหญ่ยังมีลูกสมุนร่างยักษ์คอยยืนเป็นกำแพง บังร่างเล็กเสียมิด ปิดหนทางไม่ให้เธอเดินผ่านไปได้ด้วย
 “ขะ ขอโทษค่ะ ช่วยกรุณาหลีกทางให้ด้วยค่ะ เธอกัดฟันขอด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ทว่าไม่ห้วนเกินไป ไม่แสดงสีหน้าท่าทางความหวาดกลัวให้เขาเห็น แต่มันคงปิดไม่มิด ในเมื่อนัยน์ตาของเธอวาววับและตื่นตระหนกอยู่เช่นนี้
หวัดดีน้องสาวคนสวย
สิงห์ ลูกชายกำนันและเป็นนักเลงหัวไม้ประจำถิ่นทักทายด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม ยกมือหนาอวบขึ้นไล้ตรงแก้มใสของมุกตาภา สายตาคมกริบกวาดสำรวจร่างเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นนั่นอย่างหื่นกระหาย

ตอนที่ 5. Affectionately revealed: เปิดตัว เปลือยใจ ก่อนเปลือยกาย

ตอนที่ 5. Affectionately revealed: เปิดตัว เปลือยใจ ก่อนเปลือยกาย

หญิงสาวร่างเล็กกะทัดรัดเดินร้องเพลงสุดโปรดออกมาจากห้องน้ำขนาดเล็ก ในห้องแถวที่ตนอาศัยอยู่บุพารีและสร้างไว้สำหรับคนงานในเหมืองโดยเฉพาะ ร่างน้อยมีผ้าขนหนูผืนใหญ่พันโดยรอบ หยดน้ำเกาะพร่างพราวตามตัว
ใบหน้านวลของเธอเล็กจุ๋มจิ๋ม ดวงตากลมโตใสแป๋ว ยิ่งทำให้เธอดูน่ารักน่าเอ็นดูมากยิ่งขึ้น ความสูงก็คงไม่เกิน 160 เซ็นติเมตรด้วยซ้ำ หากดูแล้วสมสัดสมส่วน ดูดีมีน้ำมีนวลไปทั้งตัว...
ผิวของเธอขาวใสเพราะเธอไม่ใช่คนปักษ์ใต้แต่กำเนิด บิดามารดาซึ่งเป็นคนอีสานย้ายมาปลูกรกรากอยู่ทางใต้และสมัครทำงานกับที่นี่มานาน จึงเรียกได้ว่าเธอเติบโตมากับเหมืองแห่งนี้ก็ว่าได้
ภรณ์ทิพย์คือชื่อของเธอ... มารดาตั้งให้เพราะเธอเกิดในปีที่ ปุ๋ย ภรณ์ทิพย์ได้รับตำแหน่งนางงามจักรวาลและอยากให้ลูกสาวตัวเองงามงดเหมือนสาวที่สวยที่สุดโลกด้วย และเธอก็สวยงามน่ารักอย่างที่หวังจริงๆ
ชื่อเล่นของเธอคือมะนาว นิสัยเด็กสาวเปรี้ยวยิ่งกว่ามะนาวลูกใดๆ ในโลกนี้ และถึงจะเป็นสาวร่างเล็กตามพันธุกรรมแต่ทรวดทรงองค์เอวของเธอก็ไม่เล็กตามรูปร่างเลยสักนิด เพราะหน้าอกหน้าใจของเธอไม่ใช่ไซส์ของมะนาว แต่เป็นแตงโม ส้มโอ หรือไม่ก็มะพร้าวต่างหาก
ภรณ์ทิพย์หยิบกางเกงยีนส์ขาสั้นและเสื้อสายเดี่ยวสีเลือดหมูจากตู้เสื้อผ้าขึ้นสวมใส่ ก่อนเดินมายืนหมุนสำรวจความสวยงามของตัวเองในกระจกตรงฝาบ้าน แป้งพัฟจากในกระเป๋าถือสีสดถูกยกขึ้นมาตบไปทั่วๆ หน้า ด้วยท่าทีราวกับตนกำลังเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าตัวนี้อยู่ จากนั้นลิปกลอสมันก็ถูกยกขึ้นมาแตะๆ ตรงกลีบปากอิ่มเพิ่มประกายความงามวิ้งๆ หอมหวานรสผลไม้ยามต้องจูจุ๊บกับหนุ่มในดวงใจ
ภรณ์ทิพย์ยิ้มหวาน ทำตาหวานเจี๊ยบ ก่อนทำปากจู๋ราวกับกำลังจุ๊บอยู่กับหนุ่มคนเดียวในดวงใจ... หนุ่มที่เธอทั้งรักและเทิดทูนมาแต่ไหนแต่ไร...
หญิงสาวเพิ่งเรียนจบมากจากวิทยาลัยราชภัฎประจำจังหวัด ในสาขาบัญชี นายเหมืองหนุ่มหล่อแต่หล่อน้อยกว่าชายในดวงใจของเธอ บอกกับเธอไว้นานแล้ว ว่าให้เธอมาทำงานกับที่นี่ได้ทันทีหลังเรียนจบ...
นอกจากงานแล้ว ภารกิจที่เธอตั้งใจจะทำให้บรรลุเป้าหมายจากนี้ไปคือ...
เผด็จศึกพี่แมน หัวหน้าคนงานคนแกร่ง คนดี คนเดียวในหัวใจเธอ...
และเธอจะต้องทำให้สำเร็จ ก่อนที่จะมีชะนีนางไหนมาคาบผู้ชายของเธอไป
ภรณ์ทิพย์มาดมั่น ยิ้มพราย คล้ายยั่วยวน ก่อนเดินกรีดกรายออกไปพบพี่แมนสุดหล่อของเธอด้วยหัวใจพองโต...

ตอนที่ 4. Sparkling Zone: คนชอบแกล้ง แกล้งคนกลัว จนใจ (ตัว) ไหวหวั่น

ตอนที่ 4. Sparkling Zone: คนชอบแกล้ง แกล้งคนกลัว จนใจ (ตัว) ไหวหวั่น

นายเหมืองเป็นอะไร มีอะไรไม่สบายใจเหรอครับ
เมืองแมนตัดสินใจถามนายตัวเองออกมา ขณะที่พวกเขาทั้งคู่นั่งทานอาหารเที่ยงร่วมกับคนงานคนอื่นๆ ที่โรงอาหารเพราะวันนี้ทั้งวัน อิศม์เดชทำตัวราวกับคนไม่อยู่กับร่องกับรอย เรียกครั้งเดียวไม่เคยหัน ต้องเรียกสองหรือสามครั้งขึ้นไป
และที่สำคัญ ดันคำนวณสัดส่วนของวัตถุระเบิดที่ใช้ในการระเบิดหินผิดเสียด้วย นี่ถ้าเขาซึ่งเป็นวิศวกรเหมืองแร่โดยตรงไม่ตรวจเช็คให้แน่ใจอีกครั้ง คงได้หามคนงานส่งโรงพยาบาลกันเป็นทิวแถว เพราะจำนวนวัตถุระเบิดที่ถูกใส่ไปมากเกินไป และจะทำให้การระเบิดหินกระเด็นออกไปเป็นวงกว้างกว่าที่กำหนดไว้นั่นเอง
คนฟังสะอึก หน้าตาตื่นไปเพียงแว้บเดียว แต่ก็เปลี่ยนไปสีหน้าขรึมของเขาตามปกติ
เปล่า ไม่มีไรนี่
คนมีอะไรในใจปฏิเสธเสียงเรียบ ตักแกงส้มกุ้งมะละกอ และไข่เจียวหมูสับใส่จาน แล้วทำทีทานอย่างเอร็ดอร่อย
ก็เห็นเหม่อๆ ยังไงชอบกล เมืองแมนพึมพำ ก่อนล้อคนหน้าขรึมด้วยน้ำเสียงซุกซน หน้าตาก็เจ้าเล่ห์รู้ทัน
เฮ้ย หรือว่านายหญิงไม่ให้เข้าหอวะ
เมืองแมนเปลี่ยนสถานะจากลูกจ้างเป็นเพื่อนสนิท พูดเล่นกับอิศม์เดช ซึ่งเขาทำไม่บ่อยนัก เมื่อวานมาถึงก็ยังดูปกติดีนี่ แต่พอผ่านเมื่อคืนมา นายเหมืองหนุ่มทำท่าราวกับคนมีเรื่องให้คิดอยู่ในใจตลอด
ไอ้แมน เดี๋ยวนี้หัดเล่นหัวเจ้านายมึงหรือไง
อิศม์เดชแกล้งขึ้นเสียงต่อว่า ทั้งๆ ที่จริงแล้ว ไม่ได้มีนัยสำคัญในคำพูดของเขาสักนิด กว่าห้าปีที่ต้องร่วมฝ่าฟันอุปสรรค ทำธุรกิจเหมืองหินปูนแห่งนี้ด้วยกันมา เมืองแมนรู้ดีว่าอิศม์เดชไม่เคยคิดว่าเขาเป็นลูกจ้างเลย หากเป็นเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยากต่างหาก

ตอนที่ 3. Eliminating Plan I: หน้าซื่อใจคด หน้าสลดเพราะสามี

ตอนที่ 3. Eliminating Plan I: หน้าซื่อใจคด หน้าสลดเพราะสามี

รถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อเคลื่อนเขาจอดสนิทตรงลานหน้าบ้านไม้สักสองชั้นหลังใหญ่ที่มีบริเวณบ้านกว้างขวางและสวยงามร่มรื่นด้วย สวนดอกไม้นานาพันธุ์ซึ่งปลูกไว้อย่างสวยงามรอบๆ ตัวบ้าน หลังบ้านก็มีห้วยน้ำขนาดย่อมไหลผ่าน ยิ่งเพิ่มให้บ้านหลังนี้ดูชุ่มชื่นและน่าอยู่อีกขึ้นเป็นกอง
อิศม์เดชขยับตัวด้วยความเมื่อยขบ เพราะขับรถตรงมายังเหมืองโดยไม่หยุดพักที่ไหนอีกเลย จึงทำให้เขามาถึงเหมืองในเวลาหกโมงเช้าของเช้าวันต่อมา
ใบหน้าคมเข้มหันไปมองภรรยาสาวที่ยังนอนขดตัวหลับปุ๋ย ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมารับรู้ว่าได้เดินทางถึงที่หมายแล้ว เรียวปากได้รูปกระตุกยิ้มอย่างเอ็นดูคนขี้เซา มือหนายกขึ้น หวังเอื้อมไปปลุกให้เธอตื่นขึ้น เพื่อให้หญิงสาวไปนอนต่อให้สบายๆ ในห้องนอน ทว่ามือที่เกือบแตะเข้ากับท่อนแขนกลมกลึงก็ชะงักค้างในอากาศ
อิศม์เดชเปลี่ยนใจ เพราะไม่อยากจะแสดงให้อีกฝ่ายรู้ว่า ตัวเขาเองก็ใส่ใจในตัวเจ้าสาวเช่นกัน ที่ผ่านมาเขาก็รู้สึกผิดกับความรู้สึกในใจพอแล้ว
ร่างสูงใหญ่ถึง 185 เซ็นติเมตรจึงเปิดประตูรถออกมายืนยืดเส้นยืดสายอยู่ข้างๆ ตัวรถแทน  โดยไม่หันไปสนใจคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องอยู่ในรถอีกต่อไป และถึงจะเหนื่อยล้า แต่เขาก็พร้อมจะเข้าไปดูงานในเหมืองซึ่งปล่อยให้เมืองแมนดูแลคนเดียวอยู่เป็นนานแล้ว
ช่วงขายาวที่กำลังจะเดินตรงไปยังออฟฟิศซึ่งถูกสร้างอยู่ไม่ไกลกับตัวบ้านต้องหยุดอยู่กับที่ เมื่อเสียงแหลมหวานดังมาก่อนตัวของวันเพ็ญ แม่บ้านที่คอยดูแลอาหารการกิน ทำความสะอาดบ้าน รวมทั้งให้ความสุขกับเขาในยามที่เขาเรียกใช้เรียกหาด้วย
นายเหมือง กลับมาแล้วหรือคะ
คนที่ทะเยอทะยานหวังเลื่อนขั้นเป็นนายหญิงของเหมืองแห่งนี้มานานนมปรี่เข้าเกาะกอดร่างใหญ่เอาไว้อย่างออดอ้อนออเซาะ
เหนื่อยไหมคะ ให้เพ็ญเตรียมน้ำอุ่นให้อาบนะคะ นายเหมืองจะได้สบายตัว
เสียงหวานพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย สายตาหวานฉ่ำก็มองคนตรงหน้าอย่างทั้งรักทั้งหลงและศรัทธาถวายหัวให้
หล่อนต้องหักห้ามใจไม่ให้แสดงสีหน้าเกลียดชังยามหันไปมองคนที่จะมาแย่งนายเหมืองไปจากหล่อนในรถนั่น เพราะสำหรับนายเหมืองแล้ว หล่อนก็เป็นแค่ข้ารับใช้แสนซื่อสัตย์ที่ไม่ว่าเขาจะหยิบยื่นอะไรมาให้ หล่อนก็น้อมรับไว้ด้วยความเต็มใจ
ทว่าความจริงแล้วไม่ใช่ หล่อนจะไม่มีวันปล่อยให้นายเหมืองรูปหล่อเงินหนักคนนี้ตกไปเป็นของหญิงอื่นใดเป็นอันขาด แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตหล่อนก็ยอม...
 “ไม่เหนื่อย ฉันจะไปดูงาน อิศม์เดชแกะมือที่เกาะแข้งเกาะขาเขาอยู่ออกอย่างรำคาญ ก่อนบอก โดยไม่มองหน้าหล่อนเลยสักนิด

Monday, May 16, 2011

ตอนที่ 2. The First Journey Ever: ร่วมทาง แต่ไม่ร่วม (รัก)

ตอนที่ 2. The First Journey Ever: ร่วมทาง แต่ไม่ร่วม (รัก)

“ไม่อยู่เข้าหอที่นี่สักคืนสองคืนหรือเอิร์ธ”
คุณหญิงอรวราโน้มน้าวลูกชายที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาขนสัมภาระขึ้นรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อคันใหม่เอี่ยม ตรงบริเวณโรงจอดรถ น้ำเสียงของท่านแสดงความเสียดายอย่างชัดเจน
หลังจากเลี้ยงฉลองงานแต่งงานเสร็จ เจ้าบ่าวป้ายแดงก็จัดแจงเตรียมเดินทางกลับเหมืองทันที โดยไม่คิดจะอยู่ให้ผู้ใหญ่ส่งตัวเข้าหอ หรือพักผ่อนให้หายเหนื่อยจากการลุยงานแต่งงานมาทั้งวัน
“คงไม่ได้หรอกครับคุณแม่ ผมทิ้งงานมาหลายวันแล้ว” คนเป็นห่วงงานให้เหตุผล
เพราะจำเป็นต้องพารถลงไปใช้งานในเหมืองเพิ่ม เขาจึงต้องขับรถกลับไปเหมืองที่อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราชด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นระยะทางเกือบแปดร้อยกิโลเมตร และกินเวลาอย่างน้อยถึงสิบเอ็ดชั่วโมง
“น้องก็เหนื่อยแย่สิ เมื่อคืนก็ตื่นแต่เช้า นี่จะให้น้องนั่งรถนานๆ  อีก” มารดายังไม่เลิกกล่อมเสียงเศร้า
“ฝึกไว้ไงครับ ที่เหมืองก็ไม่ได้สบายเหมือนในเมืองกรุง”
อิศม์เดชก็มีเหตุผลของเขาเอง ทว่านี้ไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริง นอกจากอยากกลับไปดูงานเร็วๆ แล้ว เขาแค่อยากเลี่ยงการถูกส่งตัวเข้าห้องหอไปอยู่กับเจ้าสาวแสนสกปรกของเขาตามลำพังต่างหาก
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะตาเอิร์ธ”
ท่านรู้ว่าบุตรชายไม่ได้เต็มใจกับการแต่งงานครั้งนี้ แต่ตอบตกลง เพราะไม่อยากขัดใจท่านอีกครั้ง
สีหน้าคนแก่ที่อยากเห็นบุตรชายของตัวเองกลับมาเป็นคนเดิม เป็นคนใจดี อ่อนโยนอีกครั้งนั้นเคร่งเครียดเหลือคณานับ ทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านพิธีอันแสนสุขสันต์
“ความจริงครับคุณแม่ อีกอย่างผู้หญิงที่ผ่านอะไรมาเยอะอย่างมุกตาภา คงปรับตัวได้เร็ว คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงลูกสะใภ้ของคุณแม่หรอกครับ”
ชายหนุ่มอดแขวะเจ้าสาวตัวเองไม่ได้ ปลายเสียงเน้นหนักอย่างตั้งใจให้เจ้าตัวที่กำลังเดินถือกระเป๋ามาขึ้นรถได้ยิน ก่อนเดินหนีไปจัดของขึ้นรถ โดยไม่คิดจะช่วยภรรยาป้ายแดงของตนสักนิด

ตอนที่ 1. (Not) A First Impression: แรกพบ สบหน้า ระอาจิต

ตอนที่ 1. (Not) A First Impression: แรกพบ สบหน้า ระอาจิต

“จะได้เมียอยู่อีกวันสองวัน อย่าทำหน้าอย่างกับคนแบกโลกไว้ทั้งโลกอย่างนั้นสินายเหมือง”
น้ำเสียงทุ้มของอาจารย์อติวิชญ์เย้าน้องชายของตนที่นั่งทำหน้าอย่างที่กล่าวเอาไว้อย่างแท้จริง
แก้วน้ำสีอำพันในมือของอิศม์เดช ธรรมภิบาลถูกยกขึ้นดื่มพรวดเดียวหมด โดยไม่สนใจกับรสชาติฝาดบาดลำคอเขาไปนั่น หนุ่มหล่อมาดคมเข้มตามแบบฉบับนายเหมืองวางแก้วลงบนโต๊ะอย่างไม่เบามือนัก มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าคมคล้ามหันมามองพี่ชายของตนเอง ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่
“พี่ก็รู้ว่า ผมไม่ได้เต็มใจ”
นิ้วแกร่งเคาะเบาๆ ลงบนแก้ว ดวงตาคมกราดมองไปทั่วๆ ผับอย่างเลื่อนลอย มองไปรอบๆ ผับที่ทั้งคู่มานั่งฉลองลาความโสดด้วยกัน
การแต่งงานที่เขาไม่ได้เต็มใจแต่ไม่อยากขัดใจผู้เป็นมารดากำลังจะถูกจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ถ้าเพียงเขาไม่เคยทำให้มารดาต้องเสียใจจากการกระทำในอดีต เขาก็คงไม่คิดจะตกลงแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารู้จักเพียงแค่ชื่อเท่านั้นเป็นแน่
เพราะความผิดหวังจากการแต่งงานกับสาวคนรักในอดีต ทำให้อิศม์เดชกลายเป็นคนไร้รัก ไร้หัวใจ และไม่คิดรักใคร
หัวใจของเขาเหลือเพียงหน้าที่สูบฉีดเลือดไปเลี้ยงร่างกายเท่านั้น ไม่ได้มีไว้เพื่อรักหญิงคนใดได้อีกแล้ว
“ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องแต่งสิ” คนเป็นพี่ให้กำลังใจ ยกมือขึ้นขึ้นตบไหล่แข็งแรงของน้องชายเบาๆ
“อยู่ที่โน่น ก็มีสาวๆ ที่แกเล็งๆ ไว้บ้างแล้วไม่ใช่หรือ พอมีหลานเมื่อไหร่ ก็ค่อยเอามาอวดคุณแม่ ขี้คร้านจะยกเลิกงานแต่งให้โดยไม่ถามไถ่ต่อรองอะไรอีกต่อไป” ผู้เป็นพี่พูดไปตามที่รู้มาบ้างว่าน้องชายก็มีผู้หญิงนอนร่วมเตียงเดียวกันอยู่ที่เหมืองของเขาด้วย
รวมทั้งแนะนำไปตามประสบการณ์ตรง ในฐานะคนเคยโดนคุณหญิงอรวรายัดเยียดว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้มาก่อน แต่หากในเวลานั้น เขาได้ปลูกต้นรักอันแสนมั่นคงกับภรรยาวัยละอ่อนของเขาไว้อยู่ก่อนแล้ว และความรักของเขากับนลินทินี ก็ผลิบานและออกผลผลิตซึ่งทำให้ครอบครัวเล็กๆ ที่เขาสร้างร่วมกับเธอแข็งแกร่งและเต็มเปี่ยมไปด้วยรักของพวกเขาทั้งคู่..
จวบจนวันนี้ ความรักของพวกเขาก็ยังมั่นคงไม่เคยเปลี่ยน
“ไม่ว่าสาวคนไหน ผมก็ไม่อยากจะแต่งด้วยทั้งนั้นล่ะครับ แต่ที่ยอมเพราะไม่อยากจะขัดคำขอของคุณแม่... อีกครั้ง”
คนเคยทำผิด เพราะขัดคำสั่งสอนของมารดา ทำเอาคุณหญิงอรวราโกรธเคือง ขู่ถึงขั้นตัดแม่ตัดลูกกัน แต่ทางเขาก็ไม่สนใจกับคำขู่ อิศม์เดชจึงตัดสินใจแต่งงานอยู่กินกับภรรยาต่างชาติของเขาตั้งแต่สมัยเดินทางไปเรียนที่ประเทศสหรัฐอเมริกา และครองรักกันหลายปี...
ทว่ารักแท้ของเขาก็ทำพิษ.... อิศม์เดชต้องระหกระเหกลับมาอยู่เมืองไทยแบบไม่บอกไม่กล่าวญาติพี่น้องบุพการีไม่พอ ยังหันเหตัวเองไปทำเหมืองหินปูนอยู่ที่อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช และยังยึดถือเป็นอาชีพหลักและอาชีพที่เขารักจนถึงทุกวันนี้...

Unpredictable love: ทาสเสน่หา วิวาห์ซาตาน

เขา... อิศม์เดช.... เพราะรักทำพิษ เขาจึงกลายเป็นคนด้านชา ไร้รักในหัวใจ
เธอ... มุกตาภา.... เพราะผิดหวังช้ำรัก เธอจึงไม่คิดมีใจให้ชายใดได้อีก


เขา... เมืองแมน....หัวหน้าคนงานคนแกร่ง หากแรงกระแทกใจน้องมะนาวที่สุด
เธอ... ภรณ์ทิพย์....เด็กสาวช่างยั่ว ยั่วไปยั่วมา พี่แมนเลยขันแตกใส่ซะ